Жер қадірін жетік білген ата-баларымыз төңірегін қоршаған қазыналы Қаратау, ақбас шыңды Алатау, Тәңіртау атанған Тарбағатай, алтынды Алтай, сүйкімді Саян, орманды Орал таулары секілді айбарлы да асқар таулардың біріне де бұйыртпай, ұлылықтың еншісін қара адыры қарт тарихтың көзіндей, ақ адыры айтулы ертегінің өзіндей, қойнау-қойнауы сылдырап аққан бұлақты, жазығы – жайлау жасыл құрақты, кең даланың жонарқасы секілді осынау жатаған таулар тізбегіне беріп, оны «ҰЛЫТАУ» деп атапты. Ортасына ордасын тігіп, ұлт тағдырын шешер ұлағатты жиынын өткізіпті. Содан да болар Ұлытау көне заманның көмескі кезеңнін айтпағанның өзінде ортағасырдан бергі Ұлы Далада өткен айтулы оқиғалардың бәрінің куәгері іспетті. Атақты Сары-Ақаның өрі, қазақ даласының төрі, қойнауынан құт-береке кетпесін деп бекітіп, Тәңірінің басқан мөрі - Ұлытауды бір көріп, табиғатын тамашалаудың өзі - бір өмір, тұнған тарих, таусылмас шежіре.
К. Салғараұлы